Η συμφωνία Παναθηναϊκού – Εργκίν Αταμάν είναι γεγονός και ο Γιάννης Φιλέρης σκιαγραφεί την καριέρα του Τούρκου προπονητή που ξέρει να συγκρούεται, να φωνάζει και να κερδίζει τίτλους.
Αν ο Παναθηναϊκός ψάχνει τον προπονητή που από τη μια στιγμή στην άλλη θα τον βγάλει από τα αγωνιστικά αδιέξοδα του και θα τον επαναφέρει στην ελίτ του ευρωπαϊκού μπάσκετ, ο Εργκίν Αταμάν είναι σίγουρα ο άνθρωπος του.
Γυρίζοντας, άλλωστε, τον χρόνο λίγα χρόνια πίσω θα δούμε ότι ο Τούρκος κόουτς έκανε ακριβώς αυτό το μικρό ή μεγάλο θαύμα, πείτε το όπως θέλετε, όταν πήρε την Αναντολού Εφές στα μέσα μιας καταστροφικής σεζόν και από τον πάτο της βαθμολογίας στην EuroLeague την οδήγησε στην κατάκτηση δυο σερί τίτλων, που θα ‘ταν τρεις, αν ο κορονοϊός επέτρεπε την ολοκλήρωση της σεζόν 2019-20.
Και δεν την πήρε, συνεχίζοντας το έργο του προηγούμενου προπονητή. Όχι. Την έχτισε από την αρχή και μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα δημιούργησε την κορυφαία ομάδα της Ευρώπης. Ο κύκλος έκλεισε φέτος με τον αποκλεισμό των “μπλε” από τα πλέι-οφ κι ο γεννημένος στην Κωνσταντινούπολη πριν από 57 χρόνια κόουτς μοιάζει έτοιμος να ανοίξει έναν καινούργιο στην Αθήνα.
Δεν έκρυψε ποτέ ότι του αρέσει η ζωή στην ελληνική πρωτεύουσα, αλλά και ποτέ δεν αρνήθηκε τις προκλήσεις. Κανονικά ο νεαρός Εργκίν θα γινόταν ο διάδοχος της εταιρείας που διεύθυνε με τεράστια επιτυχία ο πατέρας Αταμάν πηγαινοερχόμενος στην Ιταλία. Αντί όμως να συνεχίσει το εμπόριο καλτσών και καλσόν, που έκανε παραδοσιακά η οικογένεια του αλλά και ο ίδιος είχε αρχίσει λίγο πριν συμπληρώσει τα 30 του χρόνια, αποφάσισε να ασχοληθεί επαγγελματικά με το μπάσκετ.
Ως παίκτης δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο και σύντομα κατάλαβε ότι του ταίριαζε περισσότερο η θέση του προπονητή. Στα 30 του ήταν ήδη ασίσταντ κόουτς της Εθνικής Τουρκίας (στο Ευρωμπάσκετ ’97) έχοντας αρχίσει μια συναρπαστική καριέρα γεμάτη από φωνές, συγκρούσεις, αλλά και νίκες, τίτλους και εν τέλει γενική αναγνώριση!
Πρώτο χτύπημα στην Ιταλία
Αφησε τον ξάδερφο του στν διεύθυνση της εταιρείας με τις κάλτσες και έπεσε με τα μούτρα στο μπάσκετ, μαθητεύοντας δίπλα στον Αϊντίν Ερς, του οποίου ήταν βοηθός στην ιστορική -για το τουρκικό μπάσκετ- κατάκτηση του Κυπέλλου Κόρατς το 1996 από την Εφές. Τρία χρόνια μετά ήταν χεντ κόουτς της τουρκικής ομάδας αν και το όνομα του, άρχισε να το χτίζει όταν το 2001 αποδεχόταν την πρόταση της ιταλικής Σιένα.
Έχοντας ζήσει πέντε χρόνια στην Μπρέσια (λόγω της δουλειάς του πατέρα του) και σπουδάσει στην ιταλική σχολή της Κωνσταντινούπολης, ο Αταμάν ήξερε καλά και τη γλώσσα και τη νοοτροπία των Ιταλών.
Έχοντας μια ομάδα στην οποία “κολώνα” ήταν ο Ρομπέρτο Κιάκιτζ (της ΑΕΚ) στις δόξες του και ο Μπόρις Γκόρενς κι ο Βρίμπισα Στεφάνοβ (αργότερα αμφότεροι φόρεσαν τη φανέλα του Ολυμπιακού) σκόραραν κατά το δοκούν, η Σιένα έφτασε μέχρι τον τελικό του Κυπέλλου Σαπόρτα. Κατέκτησε το τρόπαιο, κερδίζοντας τη Βαλένθια 81-71 και διαδέχθηκε τους δυο διαδοχικούς τίτλους που είχε πάρει η Ελλάδα με ΑΕΚ και Μαρούσι.
Ο Αταμάν παρέμεινε στην Τοσκάνη και την επόμενη σεζόν, όταν η Σιένα ενισχύθηκε με τον Αλφόνσο Φορντ (στην προτελευταία ομάδα της καριέρας και δυστυχώς της ζωής του), τον Μιρσάντ Τουρκσάν, τον Μιχάλη Κακιούζη και τον Ντούσαν Βούκτσεβιτς.
Προκρίθηκε την τελευταία στιγμή στο Top 16, αλλά εκεί έδειξε χαρακτήρα και κατάφερε να περάσει στο φάιναλ-φορ της Βαρκελώνης. Αν μάλιστα ο Φορντ δεν ήταν τόσο άστοχος (5/19 σουτ) και γενικά δεν χανόταν μια διαφορά 16 πόντων (23-39) στο τρίτο δεκάλεπτο, ίσως μπορούσε να περάσει τη Μπένετον. Τελικά ηττήθηκε 65-62 και παρηγορήθηκε με τη νίκη επί της ΤΣΣΚΑ (του Ντούσαν Ίβκοβιτς) με 79-78.
Η αιώνια κόντρα του με τη Φενέρμπαχτσε
Παραδίδοντας τα ηνία της Σιένα στον Κάρλο Ρεκαλκάτι, ο Αταμάν επέστρεψε στην Τουρκία. Στη γειτονική χώρα δούλεψε σε όλα τα μεγάλα κλαμπ πλην της Φενέρμπαχτσε, της οποίας παραμένει ορκισμένος εχθρός, αν και αρχικά είχε εργαστεί στην ομάδα με την οποία εν τέλει συγχωνεύτηκε (Ούλκερ).
Όλα άρχισαν το 2009, όταν στους τελικούς του πρωταθλήματος η Εφές του Αταμάν έχανε 2-0, αλλά με ένα τρομερό ντεμαράζ πήρε τον τίτλο με 4-2 νίκες. Μετά τον έκτο τελικό έγινε ντόπινγκ κοντρόλ στο οποίο βρέθηκαν θετικοί στην διεγερτική (και απαγορευμένη) ουσία καθίνη, ο Μάριο Κασούν και και Κερέμ Γκονλούμ. Οι παίκτες τιμωρήθηκαν, ωστόσο, η Εφές δεν έχασε τον τίτλο, αφού σύμφωνα με τους κανονισμούς έπρεπε να έχει πιαστεί ντοπέ ολόκληρη η ομάδα.
Ήταν το πρώτο πρωτάθλημα του κόουτς Αταμάν, που θα επαναλάμβανε το κατόρθωμα του το 2012 με την Μπεσίκτας, με μια τρελή ομάδα στην οποία έπαιζαν ο Κάρλος Αρόγιο, ο Ζόραν Έρτσεγκ και ο Ποπς Μενσά-Μπονσού.
Η Γαλατασαράι, την οποία συμπαθεί από μικρός, το;y κάνει πρόταση να αναλάβει την τεχνική ηγεσία της το καλοκαίρι του 2012. Οι οπαδοί της ομάδας θα τον λατρέψουν, καθώς θα πανηγυρίσουν στο τέλος της χρονιάς τον τίτλο, δεύτερο συνεχόμενο για τον Αταμάν. Το ίδιο καλοκαίρι καταφτάνει στη Φενέρ ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς και η κόντρα με τη Φενέρ ανάβει για τα καλά.
Η Γαλατά αρνείται να κατέβει στον έβδομο τελικό του πρωταθλήματος του 2014, διαμαρτυρόμενη για τα μέτρα ασφαλείας και τους διαιτητές. Με 20-0 η Φενέρ φτάνει στο 4-3, ο Αταμάν γκρινιάζει, λέει ότι ο Ομπράντοβιτς δεν χρησιμοποιεί τους Τούρκους παίκτες και ταυτόχρονα τα βάζει με τους οπαδούς των “κίτρινων”. Χαμός!
Είτε με τη Γαλατασαράι είτε αργότερα με την Εφές, ο Αταμάν γίνεται το κόκκινο πανί για τους οπαδούς της Φενέρ φτάνουν στο σημείο να ζητήσουν την αποπομπή του από την Εθνική Τουρκίας. Το 2019 κι ενώ η Εφές κόντρα στα προγνωστικά την πετάει έξω από τον τελικό του F4 της Βιτόρια, η “κίτρινη” εξέδρα ξεσπάει σε ύβρεις εναντίον του προπονητή που σηκώνει ψηλά τα χέρια και τους χαιρετάει ειρωνικά.
Η κατάσταση εκτραχύνεται και χρειάζεται η επέμβαση του προέδρου της Φενέρ, Αλί Κοτς, για να ηρεμήσουν οι οπαδοί, που κραύγαζαν διάφορα κοσμητικά αλλά και το “ντόπινγκ Αταμάν” θυμίζοντας την ιστορία του 2009. Όλα αυτά είναι βούτυρο στο ψωμί του πεισματάρη Εργκίν, που κάποτε όπως ο ίδιος έχει παραδεχθεί, έχασε 40 κιλά ώστε να παντρευτεί τη δεύτερη συζυγό του.
Όταν (πέρσι το Γενάρη) το Παλαού Μπλαουγκράνα τον αποδοκίμαζε άγρια, ενώ είχε αποβληθεί (κάτι πολύ συνηθισμένο) από τους διαιτητές, σήκωσε τα χέρια ψηλά και μπαίνοντας στα αποδυτήρια, ύψωσε τα χέρια του προς τον κόσμο φωνάζοντας “i won the cup”. Αυτός… κέρδισε το Κύπελλο.
Η δημιουργία μιας υπερομάδας
Η αλήθεια είναι ότι ο Αταμάν ξέρει να κερδίζει Κύπελλα. Συνολικά 25 τρόπαια μετράει στην καριέρα του. Μεταξύ αυτών οι δυο Ευρωλίγκες με την Εφές, το Eurocup με τη Γαλατασαράι και το Σαπόρτα με τη Σιένα.
Ξέρει να ισορροπεί μεταξύ πίεσης και αποτελέσματος που αναζητούν τα μεγάλα κλαμπ και με τη δουλειά του στην Εφές, έπεισε και τους πιο δύσπιστούς ότι εκτός από ένα καλός διαχειριστής προσωπικοτήτων μπορεί και να δημιουργήσει -από το μηδέν- μια μεγάλη ομάδα.
Η Εφές τερμάτισε τελευταία στη βαθμολογία της EuroLeague τη σεζόν 2017-18, με ένα ντροπιαστικό ρεκόρ (7-23) Ο Αταμάν είχε διαδεχθεί τον Βέλιμιρ Περάσοβιτς στα μέσα της χρονιάς, αλλά δεν κατάφερε να αλλάξει πολύ την εικόνα της ομάδας που κατρακύλησε μέχρι τον πάτο. Το επόμενο κιόλας καλοκαίρι ήταν έτοιμος να τα αλλάξει όλα.
Κράτησε μόλις τέσσερις παίκτες (Ντάνστον, Σιμόν, Μότουμ και Μπαλμπάι) και άρχισε την ανακατασκευή της Εφές με μια πρωτοφανή επιτυχία σε όλες τις μεταγραφές που έκανε το καλοκαίρι του 2018. Σπάνια ένας προπονητής πέφτει μέσα σε όλες τις κινήσεις του. Ο Αταμάν τα κατάφερε, βασιζόμενος βέβαια και στο γεμάτο πορτοφόλι του προέδρου της Εφές, Τουντσάι Οζελχάν.
- Το δίδυμο Λάρκιν – Μπομπουά κατέφτασε στην Κωνσταντινούπολη… σούμπιτο από την Μπασκόνια. Ο πρώτος έγινε ο πιο ακριβοπληρωμένος Αμερικανός στην Ευρωλίγκα (3 εκατ. ετησίως) και πήρε τουρκικό διαβατήριο, ο δεύτερος παραμένει μια πολυτέλεια από τον πάγκο, που όταν χρειάζεται γίνεται και βασικός βομβαρδιστής.
- Ο Βασίλιε Μίτσιτς επιλέχθηκε ως ένας παίκτης προοπτικής από την Ζάλγκιρις. Θα γινόταν ο MVP που θα ήθελαν όλοι στην ομάδα τους.
- Πλάις και Σανλί έρχονταν για να γεμίσουν τη ρακέτα, δίπλα στον Ντάνστον. Αμφότεροι πρώην παίκτες της Γαλατά που είχαν δουλέψει με τον Αταμάν.
- Ο Τζέιμς Άντερσον έπαιρνε τον δρόμο από τη Μόσχα και τη Χίμκι και ο Γάλλος Μοερμάν άφηνε την Μπαρτσελόνα για να φορέσει την μπλε φανέλα της Αναντολού.
Και οι εφτά ήταν υπέροχοι θα μπορούσε να πει κανείς για ένα γκρουπ παικτών που ταίριαξαν στο έπακρο με την τετράδα την οποία είχε κρατήσει ο Αταμάν και κάπως έτσι η Εφές από τελευταία έγινε πρωταθλήτρια. Η προσθήκη του Σίνγκλετον την επόμενη σεζόν… έδεσε και το γλυκό.
Ο Αταμάν όχι μόνο βρήκε μια καλή μαγιά σπουδαίων παικτών, τους εξέλιξε και σε πρωταγωνιστές. Οι ρόλοι, η χημεία και εν τέλει το μπάσκετ που έπαιξε η Εφές, παρότι δεν διακρινόταν πάντα για τη σταθερότητα της, είναι τα προπονητικά παράσημα του Τούρκου κόουτς.
Για να κατακτήσει δυο φορές την Ευρωλίγκα, προφανώς κάτι κάνει καλά μέσα στο γήπεδο. Εκτός των άλλων, όμως, και παρότι ο συγκρουσιακός του χαρακτήρας μπορεί να ξεγελάει, ο Αταμάν ξέρει να υπερασπίζεται τους παίκτες του.
Όταν πέρσι στο Βελιγράδι, ένας Ουκρανός δημοσιογράφος θέλησε να εκμαιεύσει δήλωση κατά του πολέμου από τον Βασίλιε Μίτσιτς, ο οξυδερκής Τούρκος πρόλαβε οποιαδήποτε παρεξήγηση και παρενεβλήθη λέγοντας “ο Βάσιε είναι κουρασμένος και πρέπει να πάει να ξεκουραστεί“.
Από την άλλη, δεν έχει διστάσει αρκετές φορές να επιτεθεί στους παίκτες του, δημιουργώντας τις γνωστές τεχνητές κρίσεις, όταν όμως θα διαισθανθεί ότι η ομάδα του απειλείται θα βγει πρώτος για να την υπερασπίσει. Δεν είναι ακριβώς φίλος των παικτών, αλλά ούτε και κάποιος … απρόσιτος “δάσκαλος” που τον φοβούνται όλοι και δεν τον πλησιάζει κανείς.
Θα καταφέρει., λοιπόν, να αναγεννήσει τον Παναθηναϊκό; Σίγουρα θα το προσπαθήσει. Αλλά δεν είναι μόνο στο χέρι του. Θα χρειαστεί την εμπιστοσύνη και την συμπαράσταση που κανένας προπονητής δεν είχε (ως το τέλος) στα δέκα χρόνια που ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι το αφεντικό της ομάδας.
Δεν σημαίνει ότι επειδή με την Εφές ο Αταμάν πέτυχε ένα θαύμα, θα το επαναλάβει αμέσως και στους “πράσινους”. Κι επειδή φαίνεται ότι συνολικά ο ΠΑΟ οδηγείται σε μια πλήρη αναδιοργάνωση (για μια ακόμα χρονιά) χρειάζεται ίσως μεγαλύτερη υπομονή απ’ όσο υποψιάζονται στο “πράσινο” στρατόπεδο.
Τι σίγουρο, βέβαια, είναι ότι δεν πρόκειται να πλήξουμε. Κάθε άλλο.
ΠΗΓΗ: sport24.gr
